Hipoteza o svijetu RNK

Hipoteza o svijetu RNK počiva na činjenici da su samoreplikacijske molekule ribonukleinske kiseline (RNK) bili prekursori današnjeg života, koji se zasniva na funkcijama dezoksiribonukleinske iseline (DNK), RNK i proteina. Slično kao i DNK, RNK ima sposobnost pohranjivanja genetičke informacije] i katalize hemijskih reakcija, poput enzima. Pretpostavla se da je mogla imati značajnu ulogu u evoluciji ćelijskog života. Jedan pregled takve mogućnosti, iz 2011., sugerira da je više samoobnovljivih molekulskih sistema vjerovatno prethodilo pojavi RNK. Proteini koji su i funkcijski i gradivni elementi žive sušstance, imaju dovoljno velike molekule za samostalno savijanje, pojavili nako što je postala dostupna RNK koja bi katalizirala ligaciju peptida ili aminikiselinsku polimerizaciju. U tom slučaju, nužno je pretpostaviti da su se minokiseline i kratki peptidi pojavili u ranijim smjesama molekula.^[1]

Pretpostavlja se da je živi svijet koji je funkcionirao na bazi aktivnosti RNK evoluirao preko RNP enzima, kao što su ribosomi i ribozimi, prije nego što se razvio današnji svijet DNK, RNK i proteina. Smatra se da je DNK preuzela ulogu skladištenja genetičkih informacija, zbog njene povećane stabilnosti, dok su proteini, usljed veće raznolikosti monomera (aminokiselina), preuzeli ulogu RNK, specijalizacijom za biokatalizu. Hipoteza o početnom živom svijetu na bazi RNK, sugerira da je ona u današnjim ćelijama evolucijski ostatak RNK svijeta koji je prethodio ovovremenom. I mnogi kritični kofaktori (ATP, Acetil-CoA, NADH i drugi), također, po prirodi, su nukleotidi ili njima blisko srodne supstance.

1. ^ Cech, T.R. (2011). The RNA Worlds in Context. Source: Department of Chemistry and Biochemistry, University of Colorado, Boulder, Colorado 80309-0215. Cold Spring Harb Perspect Biol. 2011 Feb 16. pii: cshperspect.a006742v1. doi: 10.1101/cshperspect.a006742. [Epub ahead of print]